به گزارش مشرق، مهدی اشجع، کارشناس سیاسی طی یادداشتی نوشت:

مدت زیادی تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در پنجم نوامبر (۱۵آبان) نمانده و ماه های پیش رو تاثیر بسزایی در نتیجه آن خواهد داشت و طبق سنتی نانوشته یکی از موضوعات چالشی موثر در این خصوص همواره موضوع جنوب غرب آسیا است. منطقه ایی پرالتهاب و همیشه در اوج تحولات سیاسی جهان که قواعد خاص خود را دارد .

قاعده را در این منطقه قدرت تعیین می کند . البته به تجربه ثابت شده است که این قدرت پیچیده تر از آن است که اصحاب قدرت درک کرده اند. این را از این جهت می توان فهمید که ، بوده اند کشورهایی که دانسته قمار کرده اند و آگاهانه مغلوب اراده مردم منطقه شده اند. اگر بدون مبالغه برویم سر اصل مطلب ، ایالات متحده قمار های گران و سنگینی را انجام داده . خاصیت قمار بازی این است که برای دلخواهش هزینه بپردازد در حالی که می داند شانس موفقیت اش چندان نیست.شانسی که ممکن است در خانه اش را بزند یا اینکه نشانی خانه را برای همیشه گم کند .

اما آنچه موجب می شود یک سیاستمدارقمار باز خود را دارای شانس پیروزی بداند و این چنین مثل آمریکا پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران،مدام از جیب مردم آمریکا قمار کند و باخت های پی در پی را به روی خودش نیاورد و به بیان بهتر از این قمار تمام ضرر ، دست برندارد چیزی نیست جز احساس قدرتمند بودن . احساسی که بیشتر به اتکای قدرت نظامی و امنیتی برایش پیش آمده و اینکه فکر میکند، می تواند هرجا قافیه را باخت آن قدرت را وارد بازی کند . منطقا این قمار باز هرچه ببازد و هرچند تریلیون دلاری که متضرر شود هنوز نمی تواند اعتیادش به قمار را به خاطر آن غرور ناشی از احساس قدرت را کنار بگذارد. البته حضور ایالات متحده و قدرت های خارجی و شیطنت های همیشگی در منطقه از ابتدا قمار نبود . به بیان بهتر سال ۱۹۷۹ و انقلاب اسلامی ایران بعنوان نقطه عطف قماربازشدن این دولت ها خاصه ایالات متحده است.

اولین قمار را هم جیمی کارتر دموکرات انجام داد . در ماجرای تسخیر سفارت آمریکا و همان لانه جاسوسی و بعدهم ماجرای طبس و شکست مفتضحانه ایی که از بیابان خورد . همان زمان اشپیگل نوشت که "زمانی این ایالات متحده بود که می توانست تصمیم بگیرد چه کسی در ایران بر مسند قدرت بنشیند اما امروز در ۱۹۸۰ میلادی ، آیت الهی در تهران می تواند سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را تعیین کند " .

تصمیم آن روز رهبر ایران اگرچه رفتن یا ماندن کارتر و آمدن ریگان جمهوری خواه نبود چرا که اهمیتی برایش نداشت اما او به راحتی مزه باخت را به کارتر چشانید و کارتر اولین قمار باز ایالات متحده در منطقه شد . اما قماربازی بازنده ایی چون کارتر برای جانشینان وی در کاخ سفید درس عبرت نشد و باخت پشت باخت و هزینه پشت هزینه برای آن ها رقم خورد.

امروز اما این باخت های پشت سرهم به نقطه جالبی رسیده است.آن قدرتی که به اتکای آن روسای جمهور ایالات متحده قمار می کردند در شب ۱۳ آوریل (۲۵ فروردین) امسال به نظر به چالش عمیقی کشیده شده است . عملیات وعده صادق تحت قالب واکنش جمهوری اسلامی ایران به تجاوزگری های رژیم صهیونیستی عملا قدرت غربی ها را در منطقه به چالش کشیده است و برتری ایشان را این بار نه تنهادر میدان بلکه در افکار عمومی منطقه و جهان به محاق برده است.

این همان قدرتی بود که به پشتوانه آن قمار باز های کاخ سفید مدام قمار باخت می کردند و زین پس باید دید کاخ سفید نشینان برای توجیه قمار با پول مردم آمریکا چه خواهند کرد. قدرت قبلی در صحرای طبس و امروز در بیت المقدس دچار چالش و فروپاشی شده است.

آیا این بار هم یک آیت الله در تهران تصمیم خواهد گرفت رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید بماند یا برود؟ آیا بایدن به سرنوشت کارتر ، سلف هم حزبی خود دچار خواهد شد و با یک قمار احمقانه به دست نتانیاهو ، به یک آیت الله خواهد باخت؟ به نظر بایدن باید کمی عاقل تر از کارتر باشد اما وی بیش از هرشخصی باید به این سوال پاسخ دهد که آیا تشدید تنش با جمهوری اسلامی در حمایت از اسرائیل ارزش هزینه آن را داردیا خیر؟